Devletimizde filozoflar hükümdar olmadikca ya da simdi Syöneticilerimiz dedigimiz kimseler, felsefe isini ciddiyetle ve layikiyla üstlenmedikce ve su iki sey; siyasi güc ve felsefi akil birlesmedikce sevgili Glaukon, ne devletlerimiz icin ne de sanirim insan soyu icin dertlere bir durak olabilir. Özel hayat icin de kamusal hayat icin de baska bir mutluluk yolu olmadigini görmek kolay degildir ama öyledir.

Antik Yunanin efsane üclüsünden biri ve Sokrates ile Aristoyu birbirine baglayan kisi olan Platonun Devletinde dünya düsünce tarihinde iz birakmis bütün kavramlar ele alinir. Bazi felsefe tarihcilerine göre bütün bir Avrupa felsefesi, Platonun geride biraktigi düsünce mirasina düsülen dipnot hükmündedir.
Platon bu eserde, ilk ipuclarini Sokratesin verdigi bilgelerin yönetimi düsüncesini temellendirerek canlandirmis ve siyasi düsünce tarihinin ilk yönetim siniflandirmalarindan birini yapmistir. Adalet kavraminin tasidigi meziyetlerin simdiye kadar hic kimse tarafindan tatmin edici bir bicimde savunulmadiginin söylenmesi üzerine Platon, adaletin ve adaletsizligin dogasini sorgulamaya baslar. Adil bir yasam, adaletsiz yasamaktan neden daha iyidir sorusuyla baslayip, ideal toplum yapisinin nasil olmasi gerektigini tasvir eder.
Ideal devletin kurulusunu Platonun dilinden okumak gercekten heyecan vericidir. Akici bir üslupla ilerleyen bu düsünce silsilesi icinde sansürden öjenizme, ortak mülkiyetten anarsizme, demosun iktidarindan seckinlerin yönetimine kadar, bugün hala karsisinda ya da yaninda tavir aldigimiz bircok olgunun öncüllerini görürüz.