Zühre'nin annesi, Tahir'in sürgünde yasayamayacagini varsaymisti. Zühre'yi görmek için kaçmaya kalkisacagini, böylece vurulacagini hesaplamisti. Bu arada Zühre'yi oyalamak için onu her gün bir bey oglu ya da sehzade ile tanistirmisti. Bu devletlerin ogullari arasinda yarismalar düzenleyip hem Zühre'yi isteyenlerin sayisini artirmis hem delikanlilari umuda düsürmüstü. Ama Zühre bu beyzadelere gözünün ucuyla bile bakmamisti. Kisik sesiyle mirildanarak anlatmaya basladi: Tahir sen gideli disari çikmadim, Al gömlekli yigitlere bakmadim Topladim zülfümü fese sakladim Konma bülbül konma dalim bos degil Yedi yillik hasretle gönlüm hos degil.
