Nasil aglamasinlar ki.. Kapkara gözleri; kivircik, simsiyah saclari, boyu uzun dal gibi ve alabildigine simetrik, dimdik bir durusu, yerinde duramaz heybetli, heyecanli bir konusmasi, özgürlüge gidecek kararli bir yürüyüsü, attigini vurur, esnek ve cevik bir yapisi vardi Denizin, korktular ondan korktular; toplandilar, Yilanin basi kücükken ezilmeli, mantalitesiyle karar alindi, emir verildi ve koca bir orduyla ardina düstüler, kapkara bir bulut gibi cöktüler, baharda isil isil dogan bu günesin üstüne, derdest ettiler, fakat, yine de teslim alamadilar, despotizmin zindanlari dar geliyordu ona, pes etmedi hic gururluydu, onurluydu ve alabildigine de kararliydi, bu kez haince, acimasizca, gaddarca astilar onu, hem de iskence ede ede, bilerek; köskte bunu kutlamak icin toplandilar, kadehler tokusturup; Ohh be.. Kurtulduk, öldü.. dediler. Yanildilar, aglamayin artik ölmedi Deniz, inadina, ütopyasindaki imgesini milyonlarin kafasina zerk edip gökyüzüne yükselmis, yildizlara karismisti, küllerinden yeniden dogarcasina...