Kimbilir, Engin Gectanin psikiyatri alaninda kirk yildir sürdürmekte oldugu calismalarin bu asamasinda, psikiyatriye, ülkemiz insanina ve bugün kaosun kenarinda yasanan süreclere bakisini dile getiriyor. Bir bakima, yazarin gecmiste yazdigi Insan Olmak ve Varolus ve Psikiyatri adli kitaplarin cagimizi yansitan bir devami olarak da nitelendirilebilir.
Klasik psikanalizin temel amaci, kisinin icgüdüsel istekleri ile toplumsal bir varlik olarak kendisinden beklenilenler arasinda bir uzlasma yaratmaya calismakti. Ikinci Dünya Savasi sirasinda ve sonrasinda toplumlarin da hastalanabilecegi fark edildiginde, normallik taniminda topluma uyum ölcütünden giderek vazgecildi ve normalligin bir sürec olarak tanimlandigi, daha esnek bir orta yol bulundu. Ve zaten ardindan, olmakta olanlara olmamasi gerekir demenin pek anlam tasimadigi bir caga girildi. Bicimsel olarak söyle ya da böyle yasanmasi gerektigi tarzinda modellerin gecerliligini yitirmekte oldugu bir dünyada, ortak bir niteligimiz bizi her seye ragmen kaosun kenarinda tutabiliyor Binlerce yildir süren toplumsallasma süreclerinin sonucu edindigimiz ve sagduyu adini verdigimiz sezgisel gücün genetik kodlarimiza islenmis olmasi. Engin Gectan
