Tuncer Göneni genc kusaklar yeterince hatirlamaz.

Benim genclik arkadasim. Lise yillarinda uzunca boyuyla

sanat hayatina birlikte basladigimiz bir edebiyat gönüllüsü.

Hüseyin Cöntürkle Halil Ibrahim Baharla, belki

Refik Durbas, Egemen Berközle birlikte her gün

cay icip siir konusup, ögrendigimiz, sonrasinda

dönemin Soyut, Yordam, Yansima vb. dergilere

beraber tasindigimiz ve 1968 dönemini Nihat Behramla

yasadigimiz dönemlerin ilk solugu, göz agrisi.

Birlikte tiyatro da yapmistik, dedim ya sanatin

her yakasinda gönüllüydük biz. Dürrenmatt,

Cevat Fehmi Baskut vb. türlü eserlerde degisik

yönetmenlerle calismistik. Ama Tuncer Gönenin

edebiyat ögretmeligi, benim bankaciligim,

ve bütün bunlara ek evlilik, coluk, cocuk

yasam serüvenlerimize tuz biber ekti. Gönenin

tutuklanis süreci, sonrasi ögretmenlige tekrar

dönmesi.. bütün bunlar emeklilige kadar sürdü.

Belki gec kalmis bir baslangic; elinizdeki kitap,

ama her gün Urla yollarinda yürüyüs sporu

yapan biri hala genctir. Bahcesindeki havuzda

hala siirin ucusan damlalari göge serpilip durmaktadir.

Diyelim ki Tuncer Gönen, bu kitapla döndü masalimiza

kaldigi yerden..

HÜSEYIN PEKER