Geceyi seviyorsun ve yildizlari; keske sampanya tadinda icmeyi basarabilseydin sarabi.
Gercekler gömüyorsun gecmis zamana. Oysa agacin kökü gizlense de dipdiri yasiyor kendi topraginda.
Yüregine carptikca kirginligim, kinlesiyorsun. Kacar gibi yapiyorsun daha uzaklara. Bilmiyorsun sanki nefretin askla paralel yürüdügünü o yolda.
Gün sonunda öfkenden hayaller yakiyorsun kendi atesinle. Beni yakiyorsun Syan diye diye. Atesle oyun kurma, küller icin bir kivilcim da birakmaz sonra sana.
Meltem oldugumu hissettiginde, inadina poyraz oluyorsun. Sicak ve sert vuruyorsun hasrete. Yapma, öperken isiracagin günler cok var daha.
Taslar koyuyorsun üst üste. Koydugun gibi, yikilan yikilana. Uymayan taslar degil anlamlarini yikan, göz gözü görmeyen yanlis zaman.
Karakterler deniyorsun üzerimde. Yakissa da yakismasa da en begendiginle yasatiyorsun beni. Sen, tuzu sekerle azalttigini sansan da, sekeri tuzla azaltiyorsun aslinda.
Belki de bu sebeplerle, ne zaman sana gelsem, sen bana gelmis oluyorsun. Bu yüzden de bir türlü kavusmayi beceremiyoruz seninle