Yunus, Gezi direnisinden 12 Eylül darbesine uzanip gitti. Birisinde isik, digerinde karanlik vardi. Gezi rüzgari esiyordu 12 Eylüle dogru. Belki de o darbeden biriken özgürlük sevdasi Gezi Parkina dogru esiyordu.
O günlerin karanlik dehlizlerinde adi duyulmamis insanlarin öyküleri, bilindiginden daha aci ve derinde yaralar birakmisti. Anadolunun her kösesinde, her kentinde hic kimseye dert yanmadan, varliklarini sürdüren, yasamin icinde yitip gittigi sanilan bu yarali direnisciler, aslinda yasiyorlardi. Yasarken yaptiklari en iyi sey; gecmisin mirasini korumalari, yeni kusaklara aktarmalari ve sade yasamlarini sürdürmeleriydi.
Ülkeyi ayaga kaldiran, dünyanin ilgiyle izledigi Gezi Parki direniscileri; onlarin kizlari, ogullari, torunlariydi...
